In Sulcis op Sardinië zijn nog wijngaarden uit de tijd van vóór de phylloxera-ramp. Deze druifluis zorgde vanaf begin van de negentiende eeuw voor zeer veel schade. Het uit Amerika afkomstige parasietje verwoestte de meeste wijngaarden in Europa. Sindsdien zijn bijna alle druivenstokken in Europa geënt op resistente, Amerikaanse onderstammen. Een klein aantal wijngaarden werd niet getroffen door de druifluis. Deze wijngaarden lagen op zandgronden met een fijne korrelstructuur, waardoor de druifluis beperkt werd in zijn ‘loop’ door de wijngaard. Daarnaast lagen deze wijngaarden vlakbij zee, zoals in Sulcis. De planten werden laag gehouden. Een betere bescherming tegen de wind. Een aantal van deze laag-bij-de-grond stokken (‘Alberello-stokken’) is al meer dan anderhalve eeuw oud. De productie is daardoor wel minder, maar de kwaliteit van de daaruit voortkomende wijn is prima. Naast deze oude stokken zijn er in de loop van de tijd ook jonge geplant. Met dank aan Marius van Stokkom. Hij schrijft: “om bovenstaande reden hoeven de zandboertjes dus geen geënte planten aan te schaffen”. |
Home »